یادگیری» عبارت است از آثاری که محیط از طریق حواس
(بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه) بر ذهن انسان برجا می‌گذارد. این
آثار به صورت تغییراتی کم و بیش دایمی در رفتار بالقوه» یادگیرنده به وجود
می‌آید. بدیهی است که آثار عوامل موقتی و زودگذر، مانند خستگی، دارو،
عوامل انگیزشی و تغییرات ناشی از رشد (پختگی) یا بلوغ، یادگیری محسوب
نمی‌شود؛ ضمن آنکه یادگیری، فقط آن
چیزی نیست که به صورت تغییرات رفتاری (عملکرد) تجلی می‌کند، بلکه آن چیزی
است که جزیی از یادگیرنده میشود. در کتاب‌های روان‌شناسی، یادگیری به صورت
ایجاد تغییر نسبتاً پایدار در رفتار بالقوه یادگیرنده، مشروط به آنکه این
تغییر بر اثر اخذ تجربه رخ دهد» تعریف میشود.
درباره این سایت